Z całą pewnością wystąpienie w rodzinie ciężkiej, przewlekłej choroby burzy dotychczas panujący ład i stanowi niemałą zmianę w życiu zarówno pacjenta, jak i jego najbliższych.
Rozpoznanie choroby – trudny czas dla rodziny
Przypuszczalnie w sytuacji rozpoznania choroby psychicznej jeszcze trudniej zaakceptować nową rzeczywistość, z uwagi na wciąż niestety pokutujące w społeczeństwie zjawisko stygmatyzacji osób chorych psychicznie.
Diagnoza schizofrenii nierzadko związana jest z wystąpieniem rozgoryczenia, smutku, depresji, bezradności, zaprzeczania, czy poczucia winy (absolutnie bezzasadnego). Należy mieć świadomość, że w obliczu tak istotnej dla życia rodzinnego zmiany, jaką jest rozpoznanie choroby, wystąpienie silnych emocji jest rzeczą zupełnie normalną. Warto jednak zadbać o to, by właściwie poradzić sobie ze swoimi uczuciami – w tej sytuacji wizyta u psychologa czy psychiatry może stanowić nieocenione wsparcie i pomoc.
Życie codzienne z osobą chorą na schizofrenię
Życie codzienne najbliższych pacjenta chorego na schizofrenię bywa przepełnione nieustannym niepokojem przed nawrotem objawów psychotycznych. Niewątpliwie, trudne przeżycia z okresu występowania nasilonych urojeń i omamów pozostają na stałe w pamięci i wzbudzają silny lęk przed ich ponownym pojawieniem się.
Funkcjonowanie w ciągłym napięciu, obawach, strachu, jest szkodliwe zarówno dla poszczególnych członków rodziny, jak i destrukcyjne dla relacji między nimi.
Egzystowanie z pacjentem chorym na schizofrenię, może przysparzać także całkiem prozaicznych trosk dotyczących kwestii higieny, spożywania posiłków czy organizacji dnia. Jednak chyba najpoważniejszym problemem zgłaszanym przez opiekunów jest konieczność ciągłego monitorowania przyjmowania leków doustnych przez chorego. Ze zrozumiałych powodów łączy się to z lękiem przed nawrotem ostrych symptomów schizofrenii w sytuacji pominięcia koniecznej dawki neuroleptyku. Paradoksalnie koncentracja na ścisłym przestrzeganiu zaleceń lekarskich, choć pożądana, w przypadku, gdy jest przesadna – może destrukcyjnie wpływać na wzajemne relacje. Chory zaczyna postrzegać najbliższych jako „policję lekową”, co z kolei prowadzi do dalszego rozluźnienia więzi rodzinnych.
Nowoczesne leczenie przeciwpsychotyczne pomocą w poprawie relacji rodzinnych
Powyższy problem może zostać zażegnany poprzez włączenie do terapii długodziałających leków przeciwpsychotycznych.
Długodziałające leki przeciwpsychotyczne (tzw. LAI), to te same substancje, które występują w tabletkach stosowanych w terapii doustnej – inna jest droga podania – iniekcje i częstość przyjmowania. Zastrzyki wykonywane są raz na 2-4 tygodnie przez personel medyczny i mogą efektywnie rozwiązać kłopot, który dręczy opiekunów. W przypadku stosowania LAI nie ma konieczności codziennej kontroli przyjmowania określonej dawki leku przez chorego, co niewątpliwie odciąża bliskich pacjenta, zmniejsza poczucie ciągłego niepokoju przed nawrotem psychozy i wpływa korzystnie na poprawę relacji rodzinnych.
Więcej na temat LAI na stronie: http://zdrowiepsychiczne.pl/nowoczesne-formy-leczenia
