1. Wprowadzenie dziesięć lat temu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego nie rozwiązało problemu dostępu do opieki zdrowotnej i samo w sobie nie zapewni tego w przyszłości.
2. Systemowe działania naprawcze nie mogą pomijać podstawowej opieki zdrowotnej, której sprawność i skuteczność są warunkiem koniecznym dla efektywnego funkcjonowania ochrony zdrowia w każdym kraju.
3. Skupianie się jedynie na zwiększaniu liczby świadczeń medycznych w ramach ubezpieczenia zdrowotnego bez zwiększenia liczby i roli lekarzy rodzinnych – specjalistów podstawowej opieki zdrowotnej – nie powstrzyma postępu kryzysu opieki zdrowotnej, a sytuacja będzie się jeszcze pogarszać w miarę wydłużania się życia Polaków.
4. Zwiększanie liczby lekarzy rodzinnych poprawi jakość i obniży koszty opieki medycznej. Badania pokazują, że wraz z większym odsetkiem lekarzy opieki podstawowej w lokalnej społeczności zmniejsza się liczba przyjęć do szpitali, liczba wizyt w oddziałach pomocy doraźnej, liczba operacji chirurgicznych, zmniejszają się wskaźniki śmiertelności. Zmniejszenie o 5% czasu pobytu pacjentów w szpitalach mogłoby przynieść do 1,25 miliarda złotych oszczędności rocznie.
5. Kształcenie specjalisty medycyny rodzinnej trwa 11 lat i dlatego bez zwłoki nasilić należy działania zapewniające w przyszłości zwiększenie liczby lekarzy rodzinnych przygotowanych do zapewniania pacjentom opieki podstawowej w środowisku ich rodzin i społeczności lokalnych.
6. Kolegium wzywa do budowania kultury bezpieczeństwa ochrony zdrowia oraz zapewnienia wszystkim równości w zdrowiu. Umożliwi to wyłącznie system opieki medycznej, który odrzuci paradygmat „sklepu ze świadczeniami medycznymi” i stanie się „medycznym domem” z centralną pozycją pacjenta i zespołowym modelem opieki, który da wszystkim obywatelom poczucie bezpieczeństwa. W takim medycznym domu wybrany przez pacjenta osobisty lekarz rodzinny zapewni pacjentowi wsparcie w uzyskaniu odpowiedniej opieki zdrowotnej przez całe życie.
7. Kolegium wzywa parlament oraz rząd do przyjęcia i wprowadzenia ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej, która będzie sygnałem dla podejmujących decyzje o przyszłej karierze zawodowej studentów medycyny, dla wybierających specjalizację młodych lekarzy oraz lekarzy już praktykujących, że nie oczekuje od nich jedynie roli przedsiębiorczych świadczeniodawców produkujących usługi medyczne, lecz roli wspieranych przez państwo lekarzy specjalistów od zdrowia osób, rodzin i lokalnych społeczności. Ustawy, która będzie również sygnałem dla pacjentów, że władze skupiają się na zdrowiu indywidualnych osób, ich rodzin oraz lokalnych społeczności, w których osoby te żyją.
