Jednak może się zdarzyć, że kłopotem nie jest zdrowie dziecka a jego zachowanie. Czasem sami dostrzegamy niepokojące symptomy, czasem problem zauważy pedagog szkolny, nauczyciel w szkole lub w przedszkolu. Niezależnie od tego kto zauważa niepokojące objawy, nie powinniśmy tego bagatelizować.
Niektóre matki oraz ojcowie próbują usprawiedliwić zachowanie swojego dziecka, myśląc że wyrośnie z tego albo uważając, że skoro w domu jest grzeczny to pewnie nauczyciel się na niego „uwziął”. Często też się zdarza, że rodzice zupełnie niesłusznie obwiniają siebie.
Co myślą?
” jestem złą matką/ojcem”, „nie daję sobie rady z własnym dzieckiem” itp. Niestety niektórzy rodzice próbują zmierzyć się z problemem na własną rękę, poszukując odpowiedzi w internecie lub rozmawiając na ten temat z innymi, którzy nie mają specjalistycznej wiedzy. Takie rozwiązanie nie jest najlepsze, ponieważ każdy przypadek jest inny. Bez konsultacji ze specjalistą, możemy dziecku i sobie wyrządzić jeszcze większą krzywdę.
Niestety wielu rodziców niechętnie podejmuje decyzję o zabraniu dziecka do psychologa.Głównie powodem jest wstyd, że nie sprawdziliśmy się w roli rodzica, że nie potrafimy sami pomóc dziecku, zastanawiamy się co powiedzą inni, boimy się reakcji dziecka, nie wiemy czego się spodziewać na wizycie u takiego psychologa.
Pytań i wątpliwości pojawia się wiele, jest to zupełnie zrozumiałe – boimy się tego co nieznane. Ale zupełnie niepotrzebnie. Wizyta u psychologa dziecięcego wcale nie oznacza tego, że jesteśmy złymi rodzicami. Bynajmniej! oznacza to, że martwimy się o nie i chcemy dla niego jak najlepiej, dlatego powierzamy je w ręce specjalisty.
Każdy rodzic, który zastanawia się nad wizytą u psychologa dziecięcego, powinien wiedzieć, że psycholog nie krytykuje i nie podważa kompetencji rodzicielskich. Psycholog dziecięcy to osoba, która obiektywnie ocenia zachowanie dziecka, wasze relacje i sposób komunikacji.
Na tej podstawie jest w stanie znaleźć źródło problemów i metodę ich rozwiązania. Na takiej wizycie dowiesz się co trapi twoje dziecko. Może bardzo przeżywa problemy rodzinne, może ma kłopoty w szkole z nauczycielami lub rówieśnikami, albo problem dotyczy pojawienia się drugiego dziecka, w związku z tym jest zazdrosne lub czuje się odtrącone. Kiedy dorośli borykają się z jakimiś trudnościami, czasem łatwiej jest im sobie z nimi poradzić, poprzez rozmowy ze znajomymi, zajęcie się pracą lub szukają innego sposobu na rozładowanie napięcia.
Dzieciom jest zdecydowanie trudniej, dlatego jeśli nie poświecimy im wystarczającą ilość czasu lub nie zauważymy w porę zmian w zachowaniu dziecka – będzie nam trudniej mu pomóc.
Psycholog może pomóc
Psycholog, dzięki obserwacji i rozmowie, jest w stanie wysnuć pewne wnioski, które ułatwią rozwiązanie problemu. Nie czuj się jednak winien, jeśli okaże się, że problem dotyczył sytuacji rodzinnej, np. jeśli się rozwodzisz lub jesteś w separacji z parnterem. Z czasem oswajamy się z własnymi problemami i wydaje się nam, że dzieci nie dostrzegają tego, że coś się złego dzieje. Dlatego niepokojące zachowanie dziecka nie łączymy ze swoimi kłopotami. Jednak wiedz, że obcej osobie łatwiej jest dostrzec źródło problemów.
Artykuł poleca psycholog dziecięcy z Poznania
