Niefortunny upadek (proszę pamiętać – nie tylko zimą) może zakończyć się złamaniem kości, skręceniem bądź zwichnięciem stawu, stłuczeniem tkanek miękkich lub naderwaniem mięśni.
Złamaniem kości nazywamy przerwanie jej ciągłości, objawiające się bólem, obrzękiem, oraz w przypadku złamań z przemieszczeniem, patologiczną ruchomością odłamów. Szczególnie niebezpieczne są złamania otwarte, w których dochodzi do zranienia skóry z przerwaniem jej ciągłości. W takich przypadkach wzrasta ryzyko infekcji bakteryjnej rany i wystąpienia groźnego powikłania, jakim jest zapalenie kości. Może także dojść do uszkodzenia naczyń krwionośnych i przebiegających nerwów w sąsiedztwie złamania. Złamania w wyniku urazów zimowych dotyczą najczęściej kości długich -przedramienia, podudzia, udowej, ramiennej. Ze względu na lokalizację złamania możemy podzielić na stawowe i pozastawowe. Bardzo groźne są złamania szyjki kości udowej oraz złamania przezkretarzowe tej samej kości. Występują one głównie u ludzi w podeszłym wieku w przebiegu osteoporozy. Leczenie tych złamań jest najczęściej operacyjne. Przy podejrzeniu złamania należy unieruchomić kończynę, najlepiej przy pomocy specjalnej szyny oraz zapewnić choremu pomoc lekarską. Należy zawsze kontrolować obecność tętna na kończynie, oraz sprawdzać, czy założony opatrunek nie jest za ciasny. Aby potwierdzić rozpoznanie wstępne, konieczne jest wykonanie zdjęcia radiologicznego lub tomografii komputerowej. Należy choremu podać leki przeciwbólowe. W celu zmniejszenia obrzęku skuteczne są okłady z lodu. Leczenie złamań w zależności od ich typu i lokalizacji może być zachowawcze lub operacyjne, często, aby przywrócić prawidłową funkcję kończyny, konieczna jest rehabilitacja.
Terminem "zwichniecie stawu” określa się całkowite przemieszczenie względem siebie powierzchni stawowych. W podwichnięciu stawu dochodzi do częściowego przemieszczenia się powierzchni stawowych. Zwichnięcie urazowe stanowi bardzo ciężkie uszkodzenie narządu ruchu, związane z rozległym uszkodzeniem układu torebkowo-więzadłowego. Najczęściej obrażenie to zdarza się w obrębie stawu łokciowego, ramiennego, kolanowego i skokowego. Zwichnięcia wymagają szybkiego nastawienia, a niekiedy operacyjnego odtworzenia ciągłości uszkodzonych więzadeł. Powikłaniem przebytego zwichnięcia może być ograniczenie ruchomości w stawie. Przy urazach stawu kolanowego, często dochodzi do uszkodzenia łękotek – elastycznych struktur wewnątrzstawowych. Współcześnie bardzo często leczy się je z użyciem technik artroskopowych.
Skręcenie stawu to lekkiego stopnia naderwanie więzadeł i torebek stawowych, bez przerwania ich ciągłości. Leczenie jest najczęściej zachowawcze poprzez unieruchomienie stawu w opatrunku gipsowym lub ortezie.
Stłuczenia stawu to uszkodzenie spowodowane urazem bezpośrednim, objawiające się bolesnością miejscową i wylewem krwi. W leczeniu stosuje się maści i żele przyspieszające wchłanianie krwiaka i regenerację uszkodzonych struktur.
Lek. n. med. Andrzej Sionek
N Z O Z "OMEGA"
00-138 Warszawa, ul. Ptasia 4
tel. (022)652-18-82
