Jeśli podczas ciąży wydarzy się coś niebezpiecznego (bóle, krwawienia itp), należy natychmiast udać się do najbliższego szpitala oraz skontaktować się ze swoim lekarzem ginekologiem nie czekając na termin następnej wizyty.
Pierwsza wizyta u lekarza powinna odbyć się zaraz po stwierdzeniu przez kobietę faktu bycia w ciąży najpóźniej do 10 tygodnia. Podczas pierwszej wizyty lekarz zada szereg pytań (wywiad położniczy) dotyczących przebytych chorób, uwarunkowań genetycznych w rodzinie, warunków socjalnych. Zostanie przeprowadzone badanie USG przy pomocy którego lekarz określi aktualny tydzień ciąży, prawdopodobny termin porodu oraz stwierdzi prawidłowość rozwoju ciąży. Ciężarna kobieta zostanie dokładnie zbadana (waga, ciśnienie, wzrost, kontrola piersi oraz nóg). Podczas badania USG zostanie pobrany wymaz z pochwy do badań bakteriologicznych i cytologi. Ponadto zostanie wykonane dokładne badanie krwi i moczu.
W całym cyklu wizyt (średnio co 4 tygodnie a od ósmego miesiąca co 2 tygodnie) przewidziane są badania:
Podczas każdej wizyty: badanie przez pochwę, badanie ogólne moczu, pomiar wagi i ciśnienia krwi, badanie pracy serca płodu (od mniej więcej 12 – 14 tygodnia ciąży)
na początku ciąży – oznaczenie grupy krwi, badania serologiczne, cytologia, badanie poziomu glukozy, badanie na obecność żółtaczki zakaźnej typu B
badanie krwi przed 16 tygodniem, 17 – 20 tydzień, 25 – 28 tydzień
badanie USG 16 – 20 tydzień, 30 – 34 tydzień, 38 tydzień
badania internistyczne (17 – 20 tydzień)
w 7 miesiącu – badanie w kierunku cukrzycy u ciężarnej kobiety (tzw. test obciążenia glukozą)
pod koniec okresu ciąży – badanie kardiotokograficzne
Szczegółowy opis rodzajów badań można znaleźć na stronie www.narodziny.spsk1.pl. Lekarz ginekolog podczas każdej wizyty może zlecić wykonanie dodatkowych badań lub przeprowadzić dodatkowe badanie USG.
W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia lekarza o możliwości wystąpienia wad rozwojowych lub chorób płodu, lekarz może zaproponować dodatkowe badania. Są to badania inwazyjne i przed podjęciem decyzji należy pamiętać, że statystycznie 1% badań inwazyjnych jest przyczyną poronień. Do badań inwazyjnych należą:
Biopsja kosmówki – badanie to można przeprowadzić już od 6 – 7 tygodnia ciąży. Na podstawie badania można uzyskać informację na temat zdrowia dziecka, na temat anomalii chromosomowych, chorób krwi, defektów enzymatycznych i płci dziecka. Ryzyko poronienia w tym badaniu jest wyższe niż przy amniocentezie.
Amniocenteza – badanie wykonywane może być pomiędzy 17 a 26 tygodniem ciąży. Badanie wód płodowych pozwala stwierdzić (lub wykluczyć) zaburzenia chromosomów. W ten sposób można sprawdzić czy badany płód nie cierpi na tzw. zespół Downa oraz inne choroby genetyczne lub defekty wrodzone, wrodzony rozszczep kręgosłupa lub niedorozwój głowy.
Ponieważ badania inwazyjne niosą ze sobą ryzyko poronienia, należy zawsze zastanowić się nad zaletami i wadami podjętej decyzji. Może się zdarzyć, że badanie nie wykaże anomalii genetycznych ale konsekwencją badania będzie poronienie zdrowego dziecka. Z drugiej strony jeśli przyszli rodzice obawiają się o stan zdrowia swojego dziecka muszą koniecznie porozmawiać z lekarzem ginekologiem. On przedstawi w jasny sposób przyszłym rodzicom ich sytuację oraz ryzyko jakie niesie ze sobą badanie prenatalne.
