Źródłem zakażenia jest człowiek, a zakażenie następuje drogą kropelkową. Okres wylęgania wynosi średnio 16 – 18 dni. Zazwyczaj chorują dzieci w wieku do 14 lat, rzadko natomiast młodzież, dorośli oraz niemowlęta, które zyskują przejściową odporność dzięki przeciwciałom dostarczonym z mlekiem matki.
Pierwszym objawem klinicznym jest bolesne powiększenie jednej lub obu ślinianek przyusznych co powoduje odstawanie płatków usznych oraz asymetrię twarzy. Ze względu na bolesność utrudnione jest żucie i gryzienie. Ślinianki podjęzykowe i podżuchwowe również mogą być powiększone. Powyższym objawom towarzyszy kilkudniowa gorączka. W niektórych przypadkach występują silne bóle głowy i wymioty, które wraz z dodatnimi objawami oponowymi świadczą o podrażnieniu opon mózgowo – rdzeniowych.
U chłopców w okresie dojrzewania jak również u dorosłych mężczyzn często zapalenie zapaleniu ślinianek towarzyszy stan zapalny jąder mogący doprowadzić do upośledzenia ich funkcji, a co za tym idzie do bezpłodności. Poza tym wirus wywołujący świnkę może, choć zdarza się to bardzo rzadko, powodować szereg innych powikłań między innymi zapalenie mózgu, głuchotę, zapalenie trzustki, tarczycy…
Leczenie jest tylko objawowe. Po przechorowaniu uzyskuje się trwałą odporność. Aby zapobiec zachorowaniu można zaszczepić się. W Polsce szczepienie przeciw śwince nie wchodzi w skład obowiązującego kalendarza szczepień. Można jednak po uzgodnieniu z lekarzem zaszczepić dziecko na własną rękę.
