Naukowcy od kilkudziesięciu lat interesowali się metodami gojenia ran w środowisku wilgotnym. W 1962 r. profesor Winter udowodnił, że rany na skórze świni leczone w środowisku wilgotnym, pokrywają się nowym nabłonkiem dwukrotnie szybciej, niż rany leczone w suchym środowisku z bezpośrednim i swobodnym dostępem powietrza. Wyniki badań profesora Wintera w roku 1964 r. potwierdzili w warunkach szpitalnych profesorowie Hinman i Maibach.
W trakcie gojenia się ran zachodzą procesy chemiczne i biologiczne:
- Etap oczyszczania rany
Na etapie oczyszczania następuje rozpad rozmiękłych tkanek martwiczych. Zachowanie odpowiednio wilgotnego środowiska ułatwia uwodnienie rany, a przez to proces oczyszczania przebiega szybciej.
- Etap ziarninowania
Proces ziarninowania polega na wytwarzaniu substancji pobudzających tworzenie się nowych naczyń włosowatych. W ciepłym i wilgotnym środowisku ten proces przebiega szybciej. W krótkim czasie powstaje ziarnina (początkowo składająca się z naczyń włosowatych, fibroblastów i kolagenu), która wypełnia dno rany.
- Etap nabłonkowania
Na tym etapie dochodzi do migracji komórek nabłonkowych z brzegów rany ku jej środkowi. Migracja postępuje znacznie szybciej i w bardziej uporządkowany sposób w optymalnie wilgotnym środowisku.
- Etap dojrzewania
Proces ten jest równoznaczny z odtwarzaniem prawidłowych cech tkanki łącznej, może trwać nawet przez rok po zakończeniu nabłonkowania. Niektóre naczynia włosowate powstałe w trakcie ziarninowania zanikają. Z czasem, zaopatrzenie w krew wygojonej tkanki ulega normalizacji.
Proces gojenia rany można stymulować, zapewniając skórze właściwe, wilgotne środowisko oraz optymalną temperaturę i pH. Współczesne plastry i środki opatrunkowe coraz częściej zaprojektowane są w oparciu o najnowsze technologie, dzięki którym te warunki mogą być spełnione.
Obecnie do produkcji specjalistycznych plastrów wykorzystuje się hydrokoloid, który jest substancją roślinną (karboksylometyloceluloza). Posiada właściwości samoprzylepne i absorpcyjne. Od wewnątrz pochłaniania nadmiar wilgoci z rany i tworzy żelową powłokę, która ją zatrzymuje. Na zewnątrz posiada półprzepuszczalną warstwę poliuretanową, która pozwala na odparowanie nadmiaru wilgoci zgromadzonej w warstwie wewnętrznej. Struktura hydrokoloidu pozwala skórze swobodnie oddychać pod opatrunkiem.
Plastry hydrokoloidowe działają jak dodatkowa warstwa skóry. Nie trzeba ich zmieniać tak często, jak tradycyjnych plastrów, mogą być noszone przez kilka dni. Dzięki technologii hydrokoloidowej plastry:
- pomagają zachować naturalną wilgotność, temperaturę i prawidłowe pH skór y, dzięki czemu zapobiegają powstawaniu strupów i minimalizują ryzyko powstawania blizn
- tworzą optymalne warunki do gojenia się ran
- wysiłek organizmu koncentruje się na gojeniu rany i uszkodzenia skóry goją się szybciej
- szczelnie przylegają do skóry, tworząc barierę ochronną przed czynnikami zewnętrznymi: wodą, brudem i bakteriami
- nie powodują ucisku, chronią zakończenia nerwowe, a przez to zmniejszają uczucie bólu
- zabezpieczają przed tarciem
- są elastyczne, cienkie i dyskretne
- są hypoalergiczne.
Stosując plastry hydrokoloidowe można bez ograniczeń kontynuować swoje codzienne zajęcia oraz aktywności (np. uprawianie sportów). Nowoczesne plastry „biorą udział” w gojeniu się ran, zapewniają komfort i bezpieczeństwo.
[1] Badania wewnętrzne Johnson
