Cięcia cesarskie dzięki rozwojowi medycyny stają się coraz bezpieczniejsze. Mimo to pozostają nienaturalnym i bardziej ryzykownym sposobem porodu. To operacja z otwarciem jamy brzusznej, wiążąca się m.in. z ryzykiem powikłań po znieczuleniu, krwotoku, zakażenia, uszkodzenia narządów wewnętrznych, np. pęcherza moczowego, czy problemów z karmieniem piersią. Dlatego cesarskie cięcie powinno być wykonywane jedynie wtedy, gdy istnieją ku temu wskazania. A są to między innymi:
- niewłaściwa budowa miednicy i nieprawidłowe rozwieranie się szyjki macicy,
- przebyte poprzednio cięcia cesarskie lub operacje na macicy,
- schorzenia wpływające na przebieg ciąży, np. ciężkie zatrucie ciążowe,
- choroby przed ciążą, np. oczu,
- nieprawidłowe położenie dziecka lub jego zagrożenie niedotlenieniem lub zakażeniem,
- bardzo duże dziecko.
- Tuż przed operacją
Do cesarskiego cięcia będziesz się musiała przygotowywać: przebrać się w szpitalną koszulę, zdjąć ozdoby (kolczyki, łańcuszki, zegarek), otrzymasz nawadniającą kroplówkę, do pęcherza moczowego zostanie Ci założony cewnik (w znieczuleniu miejscowym), aby podczas trwania operacji lekarze kontrolowali wydalanie moczu. Poza tym ewentualnie, na zlecenie lekarza, otrzymasz profilaktycznie antybiotyk. Konieczny jest jeszcze jeden dość nieprzyjemny zabieg – golenie okolicy wzgórka łonowego. Potem zostaniesz przewieziona na blok operacyjny.
- Czas na znieczulenie
Bardzo często rodząca bardziej boi się znieczulenia "w kręgosłup” niż samego cięcia cesarskiego. Nie musisz się go obawiać – nie będzie bolało. Podanie znieczulenia odczujesz jako lodowaty chłód i drętwienie części ciała. Potem wszelkie odczucia z podbrzusza będą przytłumione. Jeśli bałaś się bólu, od razu poczujesz ulgę.
Znieczulenia przewodowe (podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe) rutynowo stosuje się na całym świecie. Są to obecnie najbardziej skuteczne i najbezpieczniejsze sposoby znieczulenia cięć cesarskich. Ich główną zaletą jest to, że:
- nie ma potrzeby "usypiania” rodzącej kobiety,
- istnieje mniejsze ryzyko zachłyśnięcia się kwaśną treścią żołądka,
- kobieta cały czas oddycha sama, jest przytomna, może rozmawiać z lekarzem lub mężem,
- mama może zobaczyć i przytulić swoje dziecko bezpośrednio po jego urodzeniu,
- tuż po cięciu może nakarmić swojego maluszka.
Najczęstsze powikłanie po takiej formie znieczulenia, które na szczęście i tak występuje rzadko, to dość silny ból głowy.
- Tuż po operacji
Zostaniesz przewieziona na oddział pooperacyjny. Jeśli miałaś robione cięcie cesarskie w znieczuleniu przewodowym, a dziecko urodziło się w dobrym stanie, powinnaś jak najszybciej dostać maleństwo do pierwszego karmienia (do dwóch godzin po porodzie noworodek ma najintensywniejszy odruch ssania). Przyśpieszy to uruchomienie procesu laktacji i da dziecku pierwszą "szczepionkę” odpornościową.
Ważne jest także, by skóra maluszka była skolonizowana bakteriami ze Twojej skóry. Zmniejszy to zagrożenie zakażeniem "obcymi” drobnoustrojami. Dlatego po cięciu, tak samo jak po porodzie drogami natury, ważny jest jak najwcześniejszy i przynajmniej półgodzinny kontakt "skóra do skóry”.Cewnik z pęcherza moczowego zostanie Ci wyjęty w ciągu pierwszych kilku godzin po operacji. Po około ośmiu godzinach, z pomocą położnej, powinnaś wstać, wziąć prysznic i pójść do toalety. Aby ułatwić to pierwsze podniesienie się z łóżka, dodatkowo otrzymasz leki przeciwbólowe. W pierwszej dobie po cięciu cesarskim będą Ci podawane kroplówki nawadniające. W drugiej dobie, jeśli lekarz stwierdzi dobrą perystaltykę jelit, dostaniesz pierwszy posiłek – płyny, kleiki. W kolejnych dobach będziesz na diecie lekkostrawnej.
Na ranę pooperacyjną zostanie Ci założony jałowy opatrunek, który trzeba zmienić po dwóch dobach. Jeśli przypadkiem zamoczy się, np. podczas kąpieli, powinien być zmieniony wcześniej. Później robi się to mniej więcej co 24 godziny, a po czterech dniach zdejmuje go całkowicie. Szwy zostaną usunięte mniej więcej w ósmej dobie.
mgr Urszula Tataj-Puzyna – położna
