- Gdy cykl "szwankuje" – na przykład w wieku 16 lat nie ma jeszcze menstruacji. Albo menstruacja była wprawdzie przez kilka miesięcy regularna, potem jednak zupełnie zanikła lub pojawiała się w zbyt krótkich odstępach czasu. Również bardzo silne skurcze lub bóle są powodem, by zasięgnąć rady lekarza.
- Bóle brzucha: u bardzo młodych dziewcząt typowe choroby kobiece występują wprawdzie rzadko, lecz nie można ich całkowicie wykluczyć. Wraz z wytwarzaniem hormonów żeńskich mogą powstać mięśniaki macicy lub cysty na jajnikach. Zupełnie niezależne od wieku są zapalenia jajowodów lub infekcje pochwy (upławy) wywołane przez grzyby lub bakterie. Przy takich dolegliwościach powinnaś zwrócić się do ginekologa, a nie do pediatry czy internisty.
- Gdy potrzebna jest informacja – na przykład stosunek seksualny sprawia ból.
- Gdy potrzebne są środki antykoncepcyjne (pigułki, kapturek).
- Nie należy zwlekać z wizytą także wtedy, gdy istnieje obawa zajścia w ciążę lub wynik testu jest pozytywny.
Do kogo najlepiej się zwrócić?
Bardzo młodym dziewczętom do 18 roku życia w Państwie Polskim zazwyczaj towarzyszą przy pierwszej wizycie matki, gdyż to one odpowiadają za leczenie i zdrowie dziecka. Zazwyczaj kierują córki do własnego ginekologa. Sytuacja staje się trudniejsza, jeśli chcą iść same, by na przykład zadać osobiste pytania, które niekoniecznie muszą być poruszane przy mamie. Spytaj W takim wypadku należy spytać się przyjaciółek lub zaufanych osób o godnego polecenia lekarza. Może to być szczególnie sympatyczna ciocia, nauczycielka lub lekarka domowa, którą zna się od lat. Na jedno pytanie nie da się odpowiedzieć – do jakiego lekarza się udać – kobiety czy mężczyzny. Decyzja należy podjąć samemu.
Jak się przygotować?
Jeśli idzie się samemu do lekarza, należy dowiedzieć się od mamy, jakie choroby przechodziło się w dzieciństwie. Zapisać datę pierwszą i ostatniej miesiączki, Zabrać kalendarzyk miesiączki.. Najlepszym terminem do badania kontrolnego jest czas między dwoma krwawieniami – brzuch jest wtedy najbardziej rozluźniony. Badanie na krótko przed okresem jest często bardziej nieprzyjemne, a w czasie menstruacji lekarz nie będzie mógł dokładnie ocenić stanu szyjki macicy lub błony śluzowej w pochwie.
Uwaga: krótka podkoszulka nie jest szczególnie odpowiednim strojem na ten dzień. Od miejsca, gdzie się rozbiera do badania trzeba przejść do fotela ginekologicznego. Najlepiej założyć dłuższą podkoszulkę lub pulower.
Jak przebiega badanie?
Po rozmowie (podczas pierwszej wizyty lekarz powinien mieć na nią wystarczająco dużo czasu) należy położyć się na fotelu ginekologicznym i umieścić nogi w odpowiednich uchwytach. Następujące badania są typowe:
- ZEWNĘTRZNE BADANIE JAMY BRZUSZNEJ. Przy badaniu powłok brzusznych można stwierdzić ewentualne anomalie w budowie organów wewnętrznych.
- WEWNĘTRZNE BADANIE PRZEZ POCHWĘ. Lekarz wprowadza 2 palce do pochwy, drugą rękę kładzie na brzuchu. W ten sposób może zbadać pochwę, ujście macicy i macicę.
- BADANIE ZA POMOCĄ WZIERNIKA. Wziernik jest rurką przez którą lekarz może zbadać wnętrze pochwy. W przypadku dziewczyn z nienaruszoną błoną dziewiczą używa się szczególnie małego instrumentu, należy operować nim bardzo ostrożnie lub nie bada się.
- BADANIA DODATKOWE: przy upławach konieczny jest wymaz, przy zaburzeniach cyklu badanie krwi dla określenia poziomu hormonów; ewentualnie badanie piersi.
Kobiety, które nie współżyły bada się przez odbyt.
Lekarz może również zrobić wymaz, tzn. pobrać małą próbkę śluzu z ujścia macicy. Wymaz, na którego podstawie można pod mikroskopem stwierdzić zmiany tkankowe. Kobiety po 25 roku życia powinny go robić regularnie (co rok).
Autor: Alicja Tomszczyk
Publikacja na podstawie licencji CC
